Long gone :)

هواپیماها آبی میارن هواپیماها آبی میبرن گاهی ستاره میشن که از این سو اون سو میپرن فرودگاها گاهی خطین که تو رو به من میرسونن گاهی میبرنت ناکجا ناکجایی که نمیدونن برای بودنت برای دیدنت از دور ترین نقطه‌ها میرسن برای عطر تنت برای ما شدن برای تو با خودم میرسم کنارت بچه میشم زمانم رو گم میکنم میچرخم دور تو به تو نگاه میکنم درسته که نیستی پیشم تو رو صدا میکنم میچرخم رو به تو به تو نگاه میکنم. ✈️

چند روزه همش بی‌دلیل گریه‌ام میگیره. نشستم یه آهنگ نچندان غمگین گوش میدم، یا دارم با تو چت میکنم، یا دارم غذا میخورم، که یهویی اشکام عین چهیرو تو spirited away سرازیر میشه. رو اعصاب‌ترینش وقتیه که دراز کشیدم. اشکام میریزن توی گوشم و خیلی آزاردهنده‌اس. و بدترین بخشش اینه که واقعا هیچ دلیلی واسشون به ذهنم نمیرسه. همه چی خیلی خوبه. واقعا چرا؟! + اگه همه چی اوکی پیش بره هفته‌ی آینده میام تهران بازم.

انقدر حالم خوبه و این روزا دارن زود میگذرن که واقعا میترسم. به هرحال من که نمیتونم واسه همیشه تهران بمونم. دیر یا زود باید برگردم و بعدش فقط دلتنگیه و دلتنگی و دلتنگی. خونه خودمم که معلوم نیست کی آماده شه که بیای پیشم. اصلا اگه دانشگاها باز شن و کلا نتونی بیای چی؟! این چیزا اعصابمو بهم میریزن. ترجیح میدم بذارم موقعی که واقعا لازم بود بهشون فکر کنم. الان ترجیح میدم همینجا جلوی کولر بشینم و خوابیدنتو نگاه کنم و با شجاعت بگم خوشحال ترین دختر دنیام.

جمعه بالاخره کنکور دادم الان دو روزه تهرانم و پیشمی. نمیدونم اصلا هیچوقت اینا رو میخونی یا نه. ولی میخوام بگم کنارت چقدر حال دلم خوبه. چقدر به خاطر بودنت شکرگزارم و چقد دلم میخواد این روزا تموم نشن. همونطوری که اون شب بهم گفتی: "I've never been more calm." میخوام بدونی تو این لحظه‌ای که تو اتاق نشستم و دارم و صدای ظرف شستنتو میشنوم و این آهنگ کامیلا کابلو که قشنگ راجع به خودته رو گوش میکنم، هیچ چیز دیگه‌ای تو زندگیم نمیخوام.